روش‌های خنک‌سازی و نگهداری بهینه برای میگو و صدف
در حالی که اکثر جمعیت با شنیدن کلمه میگو بلافاصله به گونه‌های میگو فکر می‌کنند، صنعت ماهیگیری از این اصطلاح برای تشخیص صدف‌های کوچک (سخت‌پوستان ده‌پا) از گونه‌های بزرگتر استفاده می‌کند. میگو بسیار فراوان است و تقریباً در کف هر آب از جمله اقیانوس ها، دریاچه ها و رودخانه ها یافت می شود. گونه های مختلف با مجموعه ای از محیط های مختلف سازگار می شوند.
شواهد قابل توجهی وجود دارد مبنی بر اینکه قدمت پرورش میگو در سواحل شمال غربی ایالات متحده به سال 600 پس از میلاد می رسد. بومیان آمریکا از میگو به عنوان منبع ضروری پروتئین استفاده می کردند در حالی که بسیاری از مهاجران اروپایی این منبع را دست نخورده رها کردند. با این حال، در طول هجوم طلا، مهاجران چینی روش پرورش میگو را معرفی کردند و صنعت پررونقی را ایجاد کردند.
امروزه میگو بخشی ضروری از صنعت غذا و رستوران است و یک غذای اصلی روزانه در رستوران ها و خانه ها در سراسر جهان است. آنها به طور کامل فروخته می شوند، اما اغلب برای گوشتشان تجزیه می شوند. آنها به عنوان یک افزودنی سالم برای تقریباً هر رژیم غذایی در نظر گرفته می شوند زیرا دارای چربی های اشباع شده کم و اسیدهای چرب امگا بالا هستند. به این ترتیب، تقاضای قابل توجهی برای صدف تازه وجود دارد.
مانند سایر غذاهای دریایی، تازگی میگو در ایمنی و بازارپسندی آن ضروری است. آنها از لحظه ای که کشته می شوند شروع به خراب شدن می کنند. بنابراین در هنگام نگهداری و حمل میگو خطر تلفات زیادی وجود دارد. بهترین خنک کننده و ذخیره سازی برای میگو و سایر صدف های کوچک گام مهمی در تضمین موفقیت صید است.
صید و نگهداری میگو
مهم است که حتی قبل از اینکه میگو روی کشتی کشیده شود مراقب باشید. در حالی که تکمیل یک ترال به اندازه کافی طولانی برای جمع آوری تعداد قابل توجهی میگو بسیار مهم است، اگر طولانی شود، آسیب قابل توجهی به میگو وارد می شود که منجر به از دست دادن و دسته بندی بیشتر می شود. پس از جمع آوری میگوها، باید به سرعت دسته بندی، تمیز و نگهداری شوند تا از فاسد شدن آنها جلوگیری شود.
انجماد میگو در داخل هواپیما
میگو اغلب به صورت منجمد حمل می شود. در حالی که این روش در حال حاضر در همه جا رایج نیست، می تواند مزایای اقتصادی زیادی داشته باشد زیرا ممکن است کیفیت محصول را افزایش دهد و همچنین زمان ذخیره سازی را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. آنها را می توان با استفاده از غوطه وری در آب نمک سرد، انجماد با انفجار هوا، یا انجماد صفحه ای منجمد کرد. استفاده از محلول شکر و نمک در هنگام انجماد می تواند به طور قابل ملاحظه ای لعاب را بهبود بخشد و به جدا شدن هنگام ذوب کمک کند. در طول غوطه ور شدن، آنها را می توان در 10-15 دقیقه منجمد کرد، اما زمان انجماد طولانی تر منجر به آسیب قابل توجهی به غذاهای دریایی می شود. در مقابل، انجماد بلوک با انجماد میگو در داخل یخ کامل می شود. این روش به حفظ رطوبت کمک می کند و برای میگوهای پخته مناسب ترین است. پس از انجماد، باید آنها را در دمای -30 درجه سانتیگراد نگهداری کرد تا از تازگی آنها اطمینان حاصل شود.
سرد کردن میگو در هواپیما
در حین سرد کردن، میگوها را در جعبه های کم عمق با مقادیر مناسب یخ قرار می دهند. در حالی که این روش می تواند به حفظ رنگ برخی از انواع کمک کند، اما نیاز به توجه و مراقبت قابل توجهی دارد. میگو باید کاملاً با یخ پوشیده شود و میگو باید با احتیاط لایه ای از یخ قرار گیرد. علاوه بر این، در طی این فرآیند میگو را فقط می توان برای مدت کوتاهی نگهداری کرد. آنها می توانند تا 4 روز در یخ خوب بمانند، اما برای طراوت مطلوب، میگوها باید ظرف 2 روز فرود آمده و فرآوری شوند. این بیشتر برای سفرهای کوتاه مناسب است.
حمل و نقل زنده میگو
در حالی که بسیار کمتر رایج است، حمل و نقل زنده به دلیل قیمت فروش بالاتر همراه با هزینه های پردازش پایین، در حال افزایش محبوبیت است. علاوه بر این، مقررات کمتری در ایالات متحده در مورد این محصول وجود دارد، زیرا این محصول زنده می رسد. به طور سنتی، این روش به مخازن بزرگ آب نیاز داشت که گران و سنگین بودند. با این حال، مطالعات متعددی وجود دارد که حاکی از امکان حمل میگوی زنده بدون آب است. در طول فرآیند، میگوهای زنده تا دمای نگهداری مناسب خنک می شوند. آنها پس از رسیدن به مقصد خود گرم می شوند یا دوباره سازگار می شوند. مشخص شده است که این فرآیند به بهترین وجه با تراشه های چوبی که تا دمای نگهداری 15 درجه سانتیگراد خنک شده اند تکمیل می شود. اگرچه این روش نسبتاً جدید است، اما پتانسیل قابل توجهی دارد.
به طور کلی، میگو در صورت عدم استفاده صحیح می تواند به سرعت و به راحتی آلوده و فاسد شود. بنابراین، آنها باید به سرعت و به طور مناسب برای طعم مطلوب ذخیره شوند.
منبع: semco