مسیر کشت موز تا سبد خرید مصرف کننده

به عنوان یک قاعده، هر چه یک میوه به مدت طولانی تری روی گیاه برسد، عطر و طعم بیشتری دارد. وضعیت در مورد موز کاملاً متفاوت است. در مورد میوه های استوایی وضعیت متفاوت است و باید زمانی که سبز است برداشت شود، زیرا نمی تواند در طول چندسالگی به بلوغ برسد. اگر میوه‌ها روی گیاه آویزان می‌شدند تا برسند، می‌ترکیدند و طعم شیرینی نداشتند، بلکه طعم آرده‌ای داشتند. در کشورهای تولیدکننده موز نیز، مردم محلی دسته‌های موز را سبز می‌چینند و برای رسیدن به مکانی سایه می‌برند. دو مرد برای برداشت دسته موز که حدود 35 تا 50 کیلو وزن دارد، نیاز است. یکی تنه را با چاقو قطع می کند، دیگری ماهرانه تافت را روی شانه خود می کشد. سپس به طور کامل قطع می شود و با احتیاط – به آرامی روی یک بالشتک شانه قرار می گیرد – به قلاب حمل و نقل تله کابین آورده می شود. تله کابین ها هر 60 تا 100 متر از مزارع عبور می کنند و تافت های سبز را به ایستگاه بسته بندی می آورند. این حمل و نقل شناور نه تنها مردان را از کارهای سنگین راحت می کند، بلکه از میوه بسیار حساس در برابر فشار و ضربه محافظت می کند. دسته های موز را با تله کابین به ایستگاه بسته بندی مزرعه می برند.

“بخارهای موز” ویژه برای حمل و نقل به اروپا در اینجا منتظر هستند – کشتی های یخچالی مدرن با طول حداکثر 200 متر و ظرفیت تا 300000 جعبه. شکم عظیم یک کشتی باری که از چندین دریچه با عرشه های جداگانه تشکیل شده است، تا 6 میلیون کیلوگرم موز را می بلعد! موز ما نیز در ظروف یخچالی مناسب در کشتی های کانتینری پیشرفته به اروپا آورده می شود. فرآیند رسیدن که با برداشت آغاز می شود در انبار بار کشتی های حمل و نقل مدرن به حالت به اصطلاح غیرفعال می رسد. این فقط با گردش هوای دائمی و دمای ثابت 13.2 درجه سانتیگراد اتفاق می افتد. موز تنها حدود 12-16 روز در راه از مزارع در آمریکای مرکزی و جنوبی به بنادر اروپا است. وارد آلمان (به عنوان مثال در هامبورگ)، سفر هنوز تمام نشده است. سفر بلافاصله با کامیون ها به سمت گیاهان در حال رسیدن ادامه می یابد.

سطح رنگ 7	سطح رنگ 6	سطح رنگ 5	سطح رنگ 4	سطح رنگ 3	سطح رنگ 2
زرد کامل با لکه های ناشی از شیرینی	زرد کامل	زرد با نوک سبز	بیشتر زرد تا سبز	بیشتر سبز تا زرد	سبز روشن
مصرف فوری توصیه می شود.	ایده آل برای مصرف .	بهترین مرحله بلوغ برای فروش به مصرف کنندگان.	زمان معمول تحویل به خرده فروشان.	تحویل به خرده فروشان در دمای بیرونی بالاتر.	فرآیند بلوغ آغاز شده است.

رسیدن موز

پس از رسیدن به مرکز رسیدگی، موزها قبل از اینکه برای رسیدن به اتاق رسیدن فرستاده شوند، دوباره از نظر دما، طول، قطر و آسیب بررسی می شوند. فرآیند رسیدن در کشتی ها با کمک کاهش دما به 13.2 درجه سانتیگراد کاهش یافت. اکنون با افزایش دما دوباره شروع می شود. رسیدن موز در اتاق های رسیدگی در دمای 14 تا 18 درجه سانتیگراد انجام می شود و 4 تا 8 روز طول می کشد. برای اطمینان از رسیدن موز به طور همزمان در یک محفظه، فرآیند رسیدن طبیعی با کمک اتیلن – گاز طبیعی که خود میوه تولید می کند – آغاز می شود. با این حال، در موز سبز، این گاز در ابتدا فقط به مقدار کمی وجود دارد که فرآیند رسیدن باید با افزودن اتیلن با غلظت کم 1 در میلی‌میل فعال شود. موز به اصطلاح از حالت خواب خود بیدار شده و تحریک می شود تا خود اتیلن تولید کند. رسیدن خود یک فرآیند بیوشیمیایی است که نشاسته موجود در موز را به قند تبدیل می کند. موز وقتی سبز است نسبت نشاسته به قند 20:1 دارد. هر چه پوست زردتر باشد، محتوای قند بیشتری دارد و طعم آن بیشتر شبیه موز است. این روند تا چه حد پیشرفت کرده است، به راحتی می توان از رنگ مشاهده کرد. با یک موز کاملاً رسیده، نسبت نشاسته به قند دقیقاً برعکس است: 1:20 (20 قسمت شکر). در طول دوره رسیدن، استادان در حال رسیدن از یک کامپیوتر برای کنترل و نظارت بر درجه رسیده و طعم موز استفاده می کنند. اما با وجود تمام ظرافت های فنی، موز هنوز یک محصول طبیعی حساس است. برای اینکه همیشه رسیدگی تحت کنترل باشد، استاد رسیدگی به طور روزانه (7 روز در هفته) اتاق های رسیدن را بررسی می کند و دمای موز را اندازه گیری می کند. بسته به میل مشتری، میوه ها از “خانه بازی رنگی” در حالت سبز مایل به زرد خارج می شوند. به محض اینکه رنگ سبز به نوک میوه فرو رفت، موز مرغوب برای مصرف مناسب است، اما با نگهداری صحیح می توان آن را برای مدت طولانی تری نیز نزد مصرف کننده نگه داشت. موز را نباید در یخچال قرار داد و باید در مکانی سرپوشیده در دمای اتاق (15 تا 20 درجه سانتیگراد) بگذارید. هر چه موز زردتر شود و لکه‌های کوچک و قهوه‌ای در حال رسیدن بیشتر باشد، عطر آن شیرین‌تر می‌شود. بسته به رنگ، مصرف کنندگان می توانند تا حد زیادی خودشان تصمیم بگیرند که موزشان چگونه باشد.

منبع: schwabfrucht